Een heel mooie nederlandse boekbespreking hier
In november 1964 geboren en getogen in Stapelholm, een veenkolonie in het noorden van Duitsland groeide ik op, vergezeld met duizenden van koeien, varkens en schapen – in het midden van biezen, gras en riet.
Muizenvalken en grauwe kiekendieven vlogen rond in een voortdurend verandernde hemel.
De wind was mijn gezel en de regen vaak een ware stortzee. Beesten en landbouwmachines waren mijn hartstocht en al heel vroeg stond vast dat ik dierenaarts zal worden of dan wel mecanicien. Deze banen waren destijds voor meisjes nog niet bereid voor ontvangenis. Dus ben ik gewoon verder op school gegaan tot dat ik na 13 jaren ontslag nam. Daarna werd ik “climaat-vluchteling” en vertrok naar het zuiden, waar maximaal een zuchtje waaid. Immer nog zonder doel studeerde ik in de rechten tot dat ik germanistiek, Portugal en taxi rijden ontdekte.
Het was een mooi leven en het werd steeds kleurrijker. Plotseling was er tot mijn grote verbazing wel een bedrijf waar ik mijn opleiding tot auto-mecanicien kon volgen tot dat ik mij “KFZ-Meister” mocht noemen. Aansluitend vond ik mijn roeping tot “ reddende engel”.
Ik hoop, dat ik nog heel lang mag doorgaan met deze geweldig mooie werkzaamheid. Naast het gelukkig makende gevoel mensen te helpen, geeft zij de mogelijkheid het hoofd vrij te hebben voor praatjes en letteren, welke ik tracht zo iedere jubeljaar tussen twee boekkaften te persen.
Dat is erg mooi.
Al lang in de tweede helft op weg zag ik – totaal verrassend – de mogelijkheid bovendien nog aan het leven van een dierenaarts deel te hebben, zo doende voegt zich aaneen als een puzzeltje van wie de vermoedelijk verloren onderdelen plotseling weer boven water komen.
Veel behaarde mede-schepsel, de gepluimde en mijn eigen soortgenoten geven mij het gevoel een van hun te zijn,
Dat is wonderbar.
Ik ben ervoor dankbaar en wil graag delen.